ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಖುಷಿಗಳ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ನೆನಪು!

ಕಾಲ ಯಾವಾಗ ಬದಲಾಯಿತೊ ಗೊತ್ತೇ ಆಗಲಿಲ್ಲ 🕐🕜🕤🕧

*ಮನೆ ಮಂದಿಯೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ಸಾಬೂನು ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿದ್ವಿ*

*ದೂರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಭಾನುವಾರ ಸಂಜೆ ನಾಲ್ಕಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಚಲನಚಿತ್ರ ನೋಡೋದೇ ಖುಷಿ*

*ಶೆಟ್ರಂಗಡಿಗೆ ಚೀಟಿ ಕೊಟ್ಟು ಸಾಮಾನು ತರುತ್ತಿದ್ದೆವು*


*ಬೆಲ್ಲ ಕ್ಯಾಂಡಿ ತಿನ್ನೊದು ಯಾವಾಗ ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆವು*

*ಅಪ್ಪ ತರುತ್ತಿದ್ದ ಬಟ್ಟೆಯ ಸಂಭ್ರಮ ಇವತ್ತಿನ ಮಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ*

*ಕಾದಂಬರಿ ಓದೋರ ಒಂದು ಬಳಗವೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು*

*ಊರ ಜಾತ್ರೆಗಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರೋಗ್ರಾಮ ಇರಲೇ ಇಲ್ಲ*

*ಎಲ್ಲಾ ಧರ್ಮದವರು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹಬ್ಬ ಆಚರಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೆವು*

*ಜ್ವರಕ್ಕೆ ಅಮ್ಮನ ಕಾಫಿ/ಕಷಾಯ ಸಾಕಾಗ್ತಾ ಇತ್ತು*

*ಕಿವಿ ನೋವು, ಹೊಟ್ಟೆ ನೋವು, ಶೀತ, ಕೆಮ್ಮು, ಗಂಟಲು ನೋವು ಖಯಿಲೆ ಅಂದ್ರೆ ಇವಷ್ಟೆ ಆಗಿತ್ತು*

*ಸಕ್ಕರೆ ಖಯಿಲೆ ಅವಾಗ ಶ್ರೀಮಂತರಿಗೆ ಮಾತ್ರ*

*ಬಿಲ್ಡಿಂಗಿಗಿಂತ ಮರಗಳೇ ಜಾಸ್ತಿ ಇದ್ದವು*

*ಲಗೋರಿ, ಜಿಬ್ಲಿ, ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಫೇಮಸ್ ಆಗಿತ್ತು*

*ಭೂತದ ಮನೆ, ಭೂತ ಬಂಗ್ಲೆ ಊರಿಗೊಂದು ಇರುತ್ತಿತ್ತು*

*ಸಂಜೆ ಏಳಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲಾ ಮನೆಲಿ ಇರುತ್ತಿದ್ವಿ*

*5 ಪೈಸೆಗೆ ಚಾಕ್ಲೆಟ್ ಸಿಗ್ತಾ ಇತ್ತು. ದೊಡ್ಡ ಚಾಕ್ಲೇಟ್ ಅಂದರೆ 2 ರೂಪಾಯಿ ಕಿಸ್ ಮಿ ಬಾರ್ ಚಾಕ್ಲೇಟ್*

*ಆದಿತ್ಯವಾರ ಕೂದಲು ಕಟ್ಟಿಂಗೆ ಲೈನ್ ಕಾಯ್ತಾ ಇದ್ದೆವು*

*ಹುಡುಗೀರಿಗೆ ಅಮ್ಮನದ್ದೆ ಬ್ಯೂಟಿ ಪಾರ್ಲರ್*

*ದೊಡ್ಡೋರ ಅಂಗಿ ಸಣ್ಣವರಿಗೆ ಬಳುವಳಿಯಾಗಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು*

*ಮಳೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಮತ್ತು ಸಂಜೆ ಬರುವಾಗ ಜೋರಾಗಿ ಹೊಡಿತ್ತಿತ್ತು ಆಮೇಲೆ ದಿನ ಇಡೀ ಜಿಟಿಜಿಟಿ ಸುರಿತಾ ಇತ್ತು*

*ಮಗ್ಗಿ ಹೇಳೊದೆ ದೊಡ್ಡ ಅಸೈನ್ಮಂಟು*

*ಗುಬ್ಬಿ ಮನೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲೇ, ಸಂಜೆ ಆದ್ರೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಸದ್ದಿನ ಹಕ್ಕಿಗಳು*

*ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್ ಕೇಳಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ನೋಡಿ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ*

*ತರಕಾರಿ ತರೋದಕ್ಕೆ ಕೈ ಚೀಲ ನಾವೆ ತಗೊಂಡು ಹೊಗ್ತಾ ಇದ್ದೆವು*

*ನೆಲದಲ್ಲಿ ಡಿಪ್ಸ್ ತಗಿಯೋದೆ ದೊಡ್ಡ ಜಿಮ್ ಆಗಿತ್ತು*

*ಯಾರಿಗಾದರು ನೋವಾದರೆ ನಮಗೂ ದುಃಖ ಆಗ್ತಾ ಇತ್ತು, ಸ್ಮಯ್ಲಿ/ಇಮೊಜಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ*

*ಮನೆಮಂದಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೂತು ಮಾತಾಡೋದೆ ವಾಟ್ಸಪ್ ಗ್ರೂಪ್ ಆಗಿತ್ತು*

*ಫೋಟೊ ತೆಗೆದ್ರೆ ಕ್ಲೀನ್ ಆಗಿ ಬರೋಕೆ ಕಾಯ್ತಾ ಇದ್ದೆವು*

*ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಅಪಘಾತದಂತ ಸುದ್ದಿ ಬಂದ್ರೆ ಮರುಗುತ್ತಿದ್ದವು*

*ಒಬ್ರು ಯಾರೊ ಫೇಸ್ ಬುಕ್ ತರ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಅಪ್ಲೋಡ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದರು/ ಅದೆ ಮನೆಯಿಂದ ವಿಷಯ ಡಾವ್ನ್ಲೋಡ್ ಕೂಡ ಮಾಡ್ತ ಇದ್ರು*

*ಅಂಗಡಿ ಶೆಟ್ರಿಗೆ, ಊರ ಡಾಕ್ಟ್ರಿಗೆ, ಶಾಲಾ ಮಾಸ್ತರಿಗೆ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರ ಪರಿಚಯ ಮತ್ತು ವಿಷಯ ತಿಳಿದಿತ್ತು*

ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದ್ದು ಗೊತ್ತೇ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ... ಆದರೆ ನೆನಪುಗಳು ಇನ್ನೂ ಡಿಲೀಟ್ ಆಗಿಲ್ಲ.... ಡಿಲೀಟ್ ಆಗೊ ಮೊದಲು ಸಂದೇಶ....

...........

ವಾಟ್ಸ್ಯಾಪ್ ನಲ್ಲಿ ಬಂದ ಈ ಸಂದೇಶ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕುವಂತೆ ಮಾಡಿತು. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಖುಷಿಗಳನ್ನು ದೊಡ್ಡದನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಧಾವಂತದಲ್ಲಿ, ವ್ಯಸ್ತರೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇವಲ್ವ...?

ಅದೇ 24 ಗಂಟೆಗಳ ದಿನ ಈಗಲೂ ಇರೋದು, ಅಷ್ಟೇ ವಿಸ್ತೀರ್ಣದ ಭೂಮಿ ಈಗಲೂ ಇರೋದು, ಅದೇ ಸೂರ್ಯ, ಅದೇ ಚಂದ್ರ, ಅದೇ ನೀರು (ಸ್ವಲ್ಪ ಕಲುಷಿತವಾಗಿರ್ಬಹುದು ಅಷ್ಟೇ)... ಆದರೆ, ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡೋರಾಗ್ತಾ ಹೋದಂತೆ ಆದ್ಯತೆಗಳು ಬದಲಾಗ್ತಾ ಹೋಗ್ತವೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಅದು ಕಾಲ ಸಹಜವೂ ಇರಬಹುದು. ವಯೋಸಹಜವೂ ಇರಬಹುದು. ಮಗುವೊಂದು ಮುಗ್ಧವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸುವ ಆನಂದವನ್ನು ದೊಡ್ಡವರು ನೋಡಿ ಖುಷಿ ಪಡಬಹುದೇ ವಿನಹ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಗುವಾಗಿ ಅಷ್ಟೇ ಖುಷಿ ಖುಷಿಯಾಗಿ ಆ ಆನಂದ ಪಡೆಯುವುದು ತುಸು ಕಷ್ಟವೇ ಇರಬಹುದೇನೋ...


ಸುಮ್ನೆ ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡಿ...
ಗುಡ್ಡದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಕಾಲು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಸಿಕ್ಕಿದ ಗೇರು ಬೀಜ, ರಶ್ ಇರುವ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೇತಾಡ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಏಕಾಏಕಿ ಕಿಟಕಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಸೀಟು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು, ತುಂಬ ಸಾರಿ ರೇಡಿಯೋದ ಕೋರಿಕೆ ವಿಭಾಗಕ್ಕೆ ಪತ್ರ ಪತ್ರ ಬರೆದೂ ಬರೆದೂ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರು, ಊರಿನ ಸಹಿತ ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಸವಿ ಸವಿಯಾಗಿ ಪ್ರಸಾರ ಆಗಿದ್ದು, ತುಂಬಾ ಬೋರ್ ಆಗ್ತಾ ಇದ್ದ ದಿನ ಅಕಸ್ಮಾತ್ತಾಗಿ ಬಾಲ ಮಂಗಳ ಓದಲು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು, ಯಾವತ್ತೋ ಕಳುಹಿಸಿದ ಪುಟ್ಟ ಚುಟುಕು ಕವಿತೆ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಕೊನೆಯ ಪುಟದಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಸಹಿತ ಅಚ್ಚಾಗಿದ್ದು, ಜೋರಾಗಿ ಮಳೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ ಲಾಸ್ಟ್ ಪಿರಿಯಡ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಲಾಂಗ್ ಬೆಲ್ ಆಗಿದ್ದು, ಜ್ವರ ಬರ್ತಾ ಇದೆ, ಇಂದು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅನಿಸಿದ್ದು....ಹೊಸದಾಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ತಗೊಂಡಾಗ ಅಪರೂಪಕ್ಕೊಂದು ಎಸ್ ಎಂಎಸ್ ಬಂದಿದ್ದು, ತಪ್ಪಿ ಯಾರೋ ಮಿಸ್ಡ್ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದ್ದು... ಹೀಗೆ ಹೀಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ವಿಚಾರಗಳು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ಬದುಕಿನಲ್ಲೂ ಇರ್ತವೆ....


ತುಂಬಾ ಸಿಲ್ಲಿ ಸಿಲ್ಲಿ ಇರಬಹುದಾದ ಸಂದರ್ಭ, ಸಿಲ್ಲಿ ಸಿಲ್ಲಿ ಅನಿಸಬಹುದಾದ ಖುಷಿ... ಆದರೆ, ಬೆಚ್ಚಗಿನ ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ ಅವಿತಿದ್ದು, ಯಾವತ್ತು ಹೊರ ತೆಗೆದರೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮಧುರ ಮಧುರ ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡುವ ವಿಚಾರಗಳು ಅಂದ್ರೆ ನೀವೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ತೀರಿ ಅಂದ್ಕೋತೇನೆ...

ಪರಿಸ್ಥಿತಿ, ನಿರೀಕ್ಷೆ, ವಯಸ್ಸು, ಕಾಲಮಾನ ಎಲ್ಲವೂ ಸೇರಿ ಖುಷಿಗೊಂದು ಹೊಸ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆಯುತ್ತದೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ಹುಚ್ಚು ಕಟ್ಟಿ ಯಾರ್ಯಾರದ್ದೋ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಆಂಡ್ ವೈಟ್ ಟಿ.ವಿ.ಯಲ್ಲಿ ಚಂದನ ವಾಹಿನಿಯಲ್ಲಿ ಭಾನುವಾರ ಸಂಜೆ 4 ಗಂಟೆಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಕನ್ನಡ ಸಿನಿಮಾ ಈಗ ನಮ್ಮದೇ ಮನೆಯ ಕಲರ್ ಟಿ.ವಿ.ಯಲ್ಲಿ ದಿನಕ್ಕೆ ನಾಲ್ಕಾರು ಬಂದರೂ ಕಂಪ್ಲೀಟ್ ನೋಡಲು ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ....

ರಾತ್ರಿ ಚಾಪೆಯ ಮೇಲೆ ಲಾಟಿನ್ ಇಟ್ಟು ಪುಸ್ತಕ ಓದ್ತಾ ಇದ್ದರೆ ನಿದ್ದೆನೇ ಬರೋದಿಲ್ಲ ಎಂಬಂಥ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿದ್ದದ್ದು ಇಂದು ಯಾಕೆ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಅಟ್ಟ ಸೇರಿವೆ...

ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ರೆ ಗೆಟ್ಟು ಯಕ್ಷಗಾನ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಆಗದಿದ್ದ ಸುಸ್ತು, ಇಂದು ಯಾಕೆ ಕಾಲಮಿತಿಯ ಬಯಲಾಟ ನೋಡಿದಾಗಲೂ ಕಾಡುತ್ತದೆ...

ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಸ್ಸು ಬಾರದಿದ್ದಾಗ ಗೊಣಗಿಕೊಂಡು ನಡೆಯುವವರು, ಅಂದು ಹೇಗೆ ಮೈಲುಗಟ್ಟಲೆ ಶಾಲೆಗೆ ನಡೆದುಕೊಂಡೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದು...

ಅಲ್ವ?

ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡಿ..

ಆದ್ಯತೆಗಳು ಬದಲಾಗೋದು, ಒಂದು ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಬದಲಾಗಿರೋದು, ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಸಿಗೋದೆಲ್ಲಾ ಬಯಸಿದಾಗ ಸಿಗೋದು, ಕಾದು ಕಾದು ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಆನ್ ಲೈನ್ ಮೂಲಕ ಮನೆ ಬಾಗಿಲಿಗೇ ಬರೋದು...
ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದ ಎಸ್ಎಂಎಸ್ ನೀಡ್ತಾ ಇದ್ದ ಪುಳಕದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ತಲೆ ಚಿಟ್ಟು ಹಿಡಿಸೋ ವಾಟ್ಸಪ್ ಗ್ರೂಪ್ ಮೆಸೇಜ್ ಗಳಂತಹ ಟ್ವೆಂಟಿಫೋರ್ ಸೆವೆನ್ ಮಾದರಿಯ ಸಂವಹನ ಜಾಲ ತಾಣಗಳು ದಾಳಿಯಿಟ್ಟಿದ್ದು ಅನಿವಾರ್ಯ ಕರ್ಮವೆಂಬಂತೆ ನಾವೂ ಅದರ ಭಾಗವಾಗಿರೋದು...

ಬೇಕಾಗಿಯೋ, ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲದೆಯೋ ತಲೆ ಬಗ್ಗಿಸಿ ಚಾಟ್ ಮಾಡ್ತಾ ಬಿಝಿಯಾಗಿರೋವಂಥದ್ದು...


ಸುಮ್ಮನೆ ಕಡಲ ತಡಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಬಂದು ಹೋಗುವ ಅಲೆಗಳನ್ನೇ ನೋಡ್ತಾ ಒಂದಷ್ಟು ತಿಳ್ಕೊಳ್ಳೋದು...
ಮುಂಜಾನೆ ಮಂಜಿನಲ್ಲಿ ನೆನೆದ ಗದ್ದೆಯ ಬದುವಿನ ಹುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಬರಿಗಾಲಲ್ಲಿ ನಡೆಯೋದು..
ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವ ಮೊದಲು ರೇಡಿಯೋದಲ್ಲಿ ಕೂಲ್ ಕೂಲ್ ಆಗಿ ವಿವಿಧ್ ಭಾರತಿಯ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಕೇಳೋದು...
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಮರೆತು ಪುಟಗಳು ಹಳದಿಯಾದ ಹಳೇ ವಾಸನೆ ಹೊತ್ತ ಪುಸ್ತಕದ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಹರಡಿದ ಕಾದಂಬರಿ ಓದೋದು...
ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ತಿರುಗುವ ಗಿರಗಟ್ಲೆ ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕೇಕೇ ಹಾಕೋದು...
ಇಂತಹ ಖುಷಿಗಳನ್ನು ಆಗಿಗಲಾದರೂ ಪಡೆಯಲಾಗದಷ್ಟು ಬಿಝಿ ಇರ್ತೇವಾ? ನಾವು...
ಅಥವಾ ಮತ್ತದೇ ಪುರುಸೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಫಲಿತಾಂಶವೇ ಇಲ್ಲದ ವ್ಯಸ್ತರೆಂದುಕೊಂಡ ಬದುಕಿನ ಚಾಟ್ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಉದಾಸೀನರಾಗಿ ಹಲಬುವುದಕ್ಕೇ ಸೀಮಿತರಾಗಿಬಿಡಬೇಕ...


ಸುಮ್ಮನೆ ಚಿಂತಿಸಿ ನೋಡಿ....