ಅದೇ ಭೂಮಿ, ಅದೇ ಬಾನು...ಅದೇ ನಾನು...

ದಿನಗಳು ಸಾಗುವುದೋ, ದಿನಗಳನ್ನು ಕಳೆಯುವುದೋ, ದಿನಗಳು ಮರೆಯಾಗುವುದೋ, ದಿನಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವುದೋ... ಹೇಗೆಯೇ ಕರೆದರೂ ದಿನಗಳು ಯಾರನ್ನೂ ಕಾಯುವುದಿಲ್ಲ...

ದಿನ ಹೇಗಿದ್ದರೂ, ದಿನವನ್ನು ಹೇಗೆಯೇ ಕಳೆದರೂ ದಿನವನ್ನು ಭಾಗ ಮಾಡಿ ಹೀಗ್ಹೀಗೇ ಎಂದು ಹಂಚಿದರೂ, ದಿನಕ್ಕೊಂದು ದಿನಚರಿ ಬರೆದು ದಿನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಫಲಪ್ರದ ಎಂದುಕೊಂಡು ಓಡಾಡಿದರೂ ದಿನದ ಹೊತ್ತು ಹೆಚ್ಚುವುದಿಲ್ಲ. ದಿನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚುವರಿ ಅವಧಿಯನ್ನು ಕೂಡಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ದಿನ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲವೆಂದುಕೊಂಡು ದಿನದಿಂದ ಒಂದಷ್ಟು ಘಳಿಗೆಗಳನ್ನು ಕಳೆಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಈಗ, ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷ ಹಿಂದೆ, ಅದರಾಚೆಯ ಬಾಲ್ಯ, ಬೇರೆಯೇ ಲೋಕವೆಂದುಕೊಂಡ ದಿನಗಳಲ್ಲೂ ಇಷ್ಟೇ ಗಂಟೆ, ಇಷ್ಟೇ ನಿಮಿಷ... ಸೂರ್ಯ ಮೂಡುವುದು, ಮುಳುಗುವುದು ಎಲ್ಲ. ಚಂದ್ರನನ್ನು ದೇವರೆಂದುಕೊಂಡ ಮುಗ್ಧ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲೂ, ಚಂದ್ರ ಉಪಗ್ರಹವೆಂದು ಗೊತ್ತಾದ ಶಾಲಾ ದಿನಗಳಲ್ಲೂ, ಚಂದ್ರನ ಮೇಲೂ ಕವನ ಬರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆಂದು ಅರ್ಥವಾದ ಯೌವ್ವನದಲ್ಲೂ, ರಾತ್ರಿ ಚಂದಿರ ದೊಡ್ಡದೊಂದು ನಿಗೂಢ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿ, ನಿಶ್ಯಬ್ಧ ಪ್ರೇಕ್ಷಕನಾಗಿ ಕಾಣುವ ದಿನಗಳಲ್ಲೂ ಆತ 15 ದಿನಗಳಿಗೊಮ್ಮಯೇ ದೊಡ್ಡವನಾಗಿ, ಸಣ್ಣವನಾಗುತ್ತಿದ್ದ, ಈಗಲೂ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗದ ತುಂಬ ವಿಚಾರಗಳಿವೆ. ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಬದಲಾಗಿದೆ, ಸಂವಹನ ವೇಗವಾಗಿದೆ, ಮುಗ್ಧತೆ, ಅಚ್ಚರಿ, ಸಾತ್ವಿಕತೆ, ತಾಳ್ಮೆಗಳೆಲ್ಲ ಅರ್ಥ ಬದಲಿಸುತ್ತಿವೆ ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿ ಕಾಲಹರಣಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಬಲ್ಲ ವಿಚಾರಗಳೆಲ್ಲವನ್ನು ಬದಲಾವಣೆ ಅಂದುಕೊಂಡರೂ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೇ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಬೆಳೆದು ಬಂದ ಸಂಸ್ಕಾರ (ಅದು ಹೇಗೆಯೇ ಇರಲಿ), ಕೆಟ್ಟ ಹಠ, ಗರ್ವ, ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳೆಲ್ಲ ಹಾಗೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಜಗತ್ತು ಬದಲಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ ಮೂಲದಲ್ಲಿ ಅಂತಃಸತ್ವ ಬಹಳಷ್ಟು ಬಾರಿ ಹಾಗೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಸಮಕಾಲೀನ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಹಳೆಯ ಮನಸ್ಸು ಸ್ಪಂದಿಸದೆ ಜಡ್ಡುಗಟ್ಟಿದರೆ, ಗ್ರಹಿಕೆಗೂ ವಾಸ್ತವಕ್ಕೂ ತಾಳಮೇಳವೇ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಪಾಸಿಟಿವ್, ಬಿ ಪಾಸಿಟಿವ್, ಚಿಯರ್ ಎಂಬ ಚರ್ವಿತ ಚರ್ವಣದ ಮಾತಿಗೆ ತಲೆಬಾಗಿ ಓಡಿದರೂ ಮತ್ತದೇ ಕಂಡ ದಾರಿಯೇ ವಾಪಸ್ ಕಂಡಾಗ ಒಂದಷ್ಟು ಸಂಶಯಗಳು ಹುಟ್ಟಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಅವರವರದ್ದೇ ಥಿಯರಿಗಳಿಗೆ ಅವರವರೇ ಕರ್ತೃಗಳಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಬದಲಾಗುವುದು, ಬದಲಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಹೋದದ್ದು, ಬದಲಾಗುವುದೆಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿದ್ದು, ಬದಲಾಗುವುದೆಂದರೇನೇಂದು ಗೊಂದಲಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದು, ಬದಲಾಗಿದ್ದೆಂದುಕೊಂಡು ಹೊರಟಲ್ಲೇ ಬಾಕಿಯಾಗುವುದೆಲ್ಲ ಪಾಠಗಳ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಅಧ್ಯಾಯಗಳು ಅಷ್ಟೇ...



ಅವರವರ ಆತ್ಮಕಥೆಯ ಪುಟಗಳ ಸಾಲುಗಳಿಗೆ ಅವರವರೇ ಡಿಕ್ಷನರಿಗಳು. ಅರ್ಥವಾಗದ ಹೊತ್ತಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಬರೆದವರೇ ಅರ್ಥ ವಿವರಿಸಬೇಕಾದೀತು. ನೀಲನಕಾಶೆ ಬರೆದು ಬದುಕುವುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಥಿಯರಿ, ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳು, ಸೂಕ್ತಿಗಳು, ಲೋಕರೂಢಿಗಳು ಏನೇ ಹೇಳಿದರೂ, ನಿಜ ಬದುಕಿಗೆ ಅವೆಲ್ಲ ತುಂಬಾ ಪ್ರಸ್ತುತ ಆಗಬೇಕೆಂದಿಲ್ಲ. ಅವರವರ ಬದುಕೇ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ದೊಡ್ಡ ಗ್ರಂಥವಾದೀತು. ಹಾಗಾಗಿ ಕಳೆದುಹೋದ ದಿನಗಳೆಲ್ಲಾ ಮುಂದಿನ ಬದುಕಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಪಾಠವಾದೀತು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವುದೂ ತುಂಬ ಸಲ ಕಷ್ಟವಾದೀತು. ಏಕೆಂದರೆ ನಾವು ಕಾಣದ ನಾಳೆಯ ದಿನಗಳ ಸಿಲಬಸ್ ಹೊಸದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನಿನ್ನೆ ಕಲಿತ ಪಾಠಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಹಳತಾಗುತ್ತವೆ...
ಹೀಗೆ...ದಿನಗಳು ಉರುಳಿದ ಹಾಗೆ... ಅದೇ ದಿನಗಳನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದು. ಅರ್ಥವಾಗುವುದೆಲ್ಲಾ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯೇ ಆಗಿರಬಹುದು. ಮನುಷ್ಯ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾನೆ ಪ್ರತಿ ದಿನ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿಯೂ... ಅದರಿಂದ ಸಿಗುವ ಪ್ರಯೋಜನ ಏನೆಂಬುದನ್ನು ಕಾಲವೇ ನಿರ್ಧಿರಿಸಬೇಕಷ್ಟೆ....
-ಕೃ.ಮೋ.